Tadeusz Baird

W Grodzisku Mazowieckim przychodzi na świat jedyny syn Jana Bairda i Marii Baird z domu Popow – Tadeusz.

Rodzina Bairda przenosi się do Warszawy, do mieszkania przy ulicy Lipskiej 11 m.4 na Saskiej Kępie. W tym mieszkaniu Tadeusz Baird spędzi całe swoje życie.

Baird rozpoczyna naukę gry na fortepianie u Marii Rzepko.

Pierwsze próby kompozytorskie Bairda.

Powstaje pierwszy zapisany utwór Bairda. Jest to kompozycja fortepianowa odzwierciedlająca przeżycia rozpaczy, bezsiły i gniewu wobec wkroczenia Niemców do Wrszawy.

Baird komponuje kolejne utwory na fortepian i skrzypce, a także pieśni.

Tadeusz Baird rozpoczyna naukę gry na fortepianie u Tadeusza Wituskiego. W tym samym czasie również pierwsze lekcje kompozycji u Bolesława Woytowicza. Lekcje te odbywały się w Domu Sztuki, kawiarni artystycznej prowadzonej przez Woytowicza przy Nowym Świecie. Młody Baird poznawał też literaturę muzyczną, uczęszczając na koncerty w domach prywatnych.

Edward Baird angażuje się w prace nielegalnego Departamentu Rolnictwa przy Delegacie Rządu na Kraj. Biuro to przygotowywało plany dotyczące rolnictwa dla Polski powojennej. Zaangażowanie na rzecz rządu londyńskiego spowoduje późniejsze poważne kłopoty ojca Tadeusza Bairda w czasach stalinowskich.

Baird rozpoczyna naukę teorii muzyki u Kazimierza Sikorskiego w Miejskim Konserwatorium na Okólniku.

Baird uzyskuje „małą” maturę.

Podczas powstania warszawskiego szesnastoletni Baird zostaje na Saskiej Kępie. Po upadku powstania deportowany jest do obozu w Zakroczymiu a następnie wywieziony do Niemiec.

Baird podejmuje pracę nauczyciela teoretycznych przedmiotów muzycznych w prowizorycznym konserwatorium w Kagel obok Hagen. Występuje też jako pianista, choć nabyta w obozie gruźlica kości powoduje niepełną sprawność prawej ręki.

Później Tadeusz Baird wraca do Polski wraz z matką i podejmuje dalsze studia muzyczne w dziedzinie kompozycji.

Baird zostaje zapisany na listę studentów PWSM w Warszawie, gdzie rozpoczyna studia w klasie Piotra Rytla, a następnie Piotra Perkowskiego.

Baird uzyskuje świadectwo dojrzałości w IV Miejskim Liceum im. gen. J. Jasińskiego w Warszawie.

Baird rozpoczyna studia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku muzykologii. I choć szybko okazuje się, że kompozytora nuży teoretyczne podejście do muzyki, uczestnictwo w wykładach uniwersyteckich będzie po latach dobrze wspominał.

Baird otrzymuje zaproszenie do pracy w Kole Młodych ZKP

Powstaje Sinfonietta, utwór, który zostanie wykonany podczas Ogólnopolskiego Zjazdu Kompzytorów i Krytyków Muzycznych w Łagowie Lubuskim.

Baird bierze udział w Zjeździe Kompozytorów i Krytyków Muzycznych w Łagowie Lubuskim. Tamże zawiązuje się Grupa ’49.

Baird zostaje członkiem Związku Kompozytorów Polskich.

Pierwszy koncert Grupy ’49. W programie Koncert fortepianowy Tadeusza Bairda, obok Symfonii Jana Krenza i Czterech tańców góralskich Kazimierza Serockiego.

Tadeusz Baird zostaje członkiem Zarządu Głównego ZKP.

Dwa kaprysy na klarnet i fortepian Bairda zdobywają II Nagrodę na Konkursie Zamkniętym organizowanym przez ZKP.

Podczas VII Zgromadzenia Walnego ZKP Tadeusz Baird zostaje wybrany do Zarządu jako jeden z trzech wiceprezesów.

Baird przeżywa kryzys twórczy i rozpoczyna studia nad dodekafonią.

Podczas VIII Walnego Zebrania ZKP Baird razem z Serockim ustępują ze stanowiska wiceprezesów ZKP (prawdopodobnie w związku z ucieczką z kraju Andrzeja Panufnika w lipcu tego roku).

Wieczór kompozytorski Bairda w Dużym Studiu Polskiego Radia w Warszawie. W programie znalazły się Sinfonietta (część 1), Colas Breugnon, Suita liryczna [odtworzone z taśmy], oraz Mała suita dziecięca na fortepian, Preludium na fortepian i Pięć piosenek dziecięcych.

Tadeusz Baird zostaje powołany na członka Rady Kultury i Sztuki.

W Warszawie odbywa się Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej. Baird jest jednym z członków Zarządu ZKP odpowiedzialnych za ten festiwal. Podczas imprezy zostają wykonane dwie kompozycje Bairda: popularna już wówczas suita Colas Breugnon oraz Cassazione – utwór łączący elementy neoklasyczne z techniką dodekafoniczną.

Baird otrzymuje I Nagrodę za Cztery eseje na Konkursie kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga.

Cztery eseje Bairda otrzymują I miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu.

Podczas Festiwalu „Praska” Wiosna zostają wykonane Cztery eseje Bairda.

Kompozytor wyjeżdża do RFN, gdzie są wykonane jego Erotyki.

Baird zostaje ponownie powołany do Rady Kultury i Sztuki.

Tadeusz Baird odbiera nagrodę muzyczną miasta Kolonia.

Kompozytor ponownie zdobywa I miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, tym razem za Wariacje bez tematu na orkiestrę.

Baird otrzymuje Nagrodę Państwową II stopnia i Krzyż Komandorski Odrodzenia Polski.

Baird zostaje jurorem na konkursie MTMW w Madrycie oraz na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Abbaye de Royaumont.

Tadeusz Baird ostaje laureatem dorocznej nagrody ZKP za całokształt twórczości.

Podczas festiwalu „Warszawska Jesień” odbywa się prawykonanie jednoaktowego dramatu muzycznego Baird – Jutro.

Cztery dialogi na obój i orkiestrę otrzymują I Nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryż.

Na festiwalu „Praska Wiosna” odbywa się wykonanie opery Bairda Jutro.

Kompozytor podejmuje decyzję o rezygnacji z prac w Komisji Repertuarowej „Warszawskiej Jesieni”.

Baird przebywa na III Amerykańskim Festiwalu w Rio de Janeiro jako juror na konkursie kompozytorskim.

Otrzymuje Nagrodę Państwową I stopnia za III Symfonię i Pięć pieśni do słów Poświatowskiej.

Baird otrzymuje Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku.

Kompozytor wyjeżdża do Drezna, gdzie podczas uroczystości 100-lecia Filharmonii Drezdeńskiej ma miejsce prawykonanie Goethe-Briefe.

Umiera ojciec kompozytora – Edward Baird.

Baird wyjeżdża do Kopenhagi na prawykonanie kwartetu smyczkowego Play, które odbyło się 21 listopada.

W Filharmonii Narodowej w Warszawie odbywa się koncert monograficzny kameralnych utworów Bairda.

Baird rozpoczyna pracę pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Jego pierwszymi uczniami są m.in. Elżbieta Sikora i Krzysztof Knittel. Jednak wskutek braku porozumienia co do warunków zatrudnienia, rezygnuje z pracy na uczelni już w listopadzie.

Baird zostaje powołany na członka Rady Programowej Muzyki.

Tadeusz Baird zdaje egzamin magisterski w zakresie kompozycji na PWSM w Poznaniu w klasie kompozycji Floriana Dąbrowskiego i w rezultacie otrzymuje dyplom magistra sztuki. Rok wcześniej kompozytor podjął, przerwane w 1951 roku, studia kompozytorskie.

Na Warszawskiej Jesieni prawykonanie Koncertu na obój i orkiestrę Bairda.

Baird zostaje powołany na stanowisko przewodniczącego polskiej sekcji MTMW (Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej).

Tadeusz Baird żeni się z wieloletnią towarzyszką życia – Aliną Sawicką.

Kompozytor postanawia zrezygnować ze stanowiska kierownika Katedry Kompozycji warszawskiej PWSM. Jednak po perswazjach ze strony Ministerstwa zgadza się pozostać na stanowisku.

Kompozytor otrzymuje medal im. Jeana Sibeliusa.

Baird ponownie zostaje Kierownikiem Katedry Kompozycji PWSM w Warszawie.

Akademie der Künste Der DDR w Berlinie wybiera Tadeusza Bairda na członka-korespondenta sekcji muzycznej.

Powstaje film w reżyserii Krzysztofa Zanussiego poświęcony trzem polskim kompozytorom (obok Bairda jeszcze Witoldowi Lutosławskiemu i Krzysztofowi Pendereckiemu).

Kompozytor otrzymuje Nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia za całokształt twórczości.

Baird ostatecznie rezygnuje ze stanowiska Kierownika Katedry Kompozycji warszawskiej PWSM.

Baird otrzymuje zaproszenie do Komitetu Organizacyjnego Obchodów 100. Rocznicy Urodzin Karola Szymanowskiego.

Zostaje członkiem honorowym ZKP.

Po kolacji z przyjaciółmi Baird źle się czuje. Gdy jego stan się nie poprawia, zostaje skierowany do szpitala, gdzie lekarze stwierdzają tętniaka mózgu.

Kompozytor umiera w warszawskim szpitalu przy ul. Banacha.

Pogrzeb Tadeusza Bairda na cmentarzu powązkowskim w Warszawie, kwatera 1-VI-2.